Johan Kempenaars uit Roosendaal kreeg plotseling klachten aan zijn voet. “Er zaten wondjes en ik had veel pijn”, vertelt hij. “Ik ging naar een specialist in het ziekenhuis, maar de wondjes gingen maar niet dicht.”
Dat was verontrustend. Johan Kempenaars heeft diabetes en door verhoogde bloedsuikerwaarden kunnen de bloedvaatjes en zenuwen beschadigd raken, waardoor de doorbloeding en het gevoel in de voeten kan verminderen. Doordat er in zijn diabetische voet minder zuurstofrijk bloed wordt aangevoerd, heeft hij meer kans op bacteriële infecties, waardoor wondjes aan de voet niet of nauwelijks genezen en zelfs kunnen uitmonden in ernstige infecties.
“Toen de wondjes na maanden tobben nog niet waren genezen, sprak de specialist in het ziekenhuis al over het risico van een gedeeltelijke amputatie van de voet”, vervolgt Johan. “Ik schrok me kapot. Als ik wilde, kon ik nog wel zuurstoftherapie proberen. Natuurlijk wilde ik dat. Ik maakte een afspraak bij het Medisch Centrum voor Hyperbare Zuurstoftherapie in Goes en kon al snel starten met de therapie. Ik moest acht weken lang, elke werkdag naar Goes voor een behandeling. Heel eerlijk gezegd, zag ik daar best een beetje tegenop. Maar ik wilde mijn voet niet kwijt. Bovendien zat ik al een half jaar in de ziektewet en ik kon ook niet meer voetballen, terwijl ik dat al vijftig jaar doe. Kortom: er moest iets gebeuren.”
Hoe werkt zuurstoftherapie?
De wonderen zijn de wereld niet uit
